29 gru 2012

Życie chrześcijan w świecie arabskim jest wypełnione prześladowaniami. Izrael, to inna historia.

Tłumaczenie artykułu Rona JageraThe Palestinian Grinch Who Stole Christmas


Boże Narodzenie w mieście Betlejem, leżącym nieopodal na południe od Jerozolimy, stolicy Izraela, jest – od czasu Porozumienia z Oslo – standardową świąteczną uroczystością pokazywaną przez telewizyjne serwisy informacyjne na całym świecie.
Arabskie władze Autonomii Palestyńskiej zawsze robią wielką sprawę z obchodów Bożego Narodzenia, transmitując na żywo z Manger Square oraz Bazyliki Narodzenia Pańskiego i w ten sposób dając widzom wrażenie, że chrześcijaństwo jest jednocześnie chronione oraz pielęgnowane przez arabskie władze Palestyńskie.
Przywódcy Autonomii Palestyńskiej również wykorzystują tą okazję do przekonywania oraz argumentowania, że to palestyńscy Arabowie, a nie Izraelczycy, są prawdziwymi potomkami narodu żydowskiego, z których narodził się Jezus z Nazaretu dwa tysiące lat temu.
Nic nie mogłoby być dalsze od prawdy.

Współcześni chrześcijanie doświadczają prześladowań i społecznego wykluczenia na całym Bliskim Wschodzie, gdzie w rezultacie Arabskiej Wiosny islamiści doszli do władzy, i nigdzie nie jest to bardziej prawdziwe niż na obszarach kontrolowanych przez arabskie władze Autonomii Palestyńskiej oraz całej kontrolowanej przez Hamas Strefy Gazy.

Ponadto twierdzenie, że Jezus był palestyńskim Arabem, po raz pierwszy wypowiedziane przez Jasera Arafata i często powtarzane przez jego następcę Mahmuda Abbasa, nie jest niczym mniej niż kłamliwą próbą delegitymizacji Żydów i kradzieży żydowskiej historii.

W niedawnym raporcie brytyjskiej gazety The Telegraph, powiedziano, że chrześcijaństwo na Bliskim Wschodzie jest „bliskie wymarcia”. Podczas, gdy trudna sytuacja koptyjskich chrześcijan w Egipcie, którzy stanęli wobec perspektywy życia pod rządami Bractwa Muzułmańskiego, zgromadziła trochę uwagi w ciągu ostatnich kilku miesięcy, palestyńscy chrześcijanie już od dawna są poddani tego rodzaju sytuacji pod władzą Autonomii Palestyńskiej i Hamasu, a rezultatem tego jest zdziesiątkowanie ich społeczności.

Od czasu Porozumienia z Oslo w 1993 roku, przemoc i prześladowania wobec palestyńskich chrześcijan stale rosną. Dla chrześcijańskiej ludności żyjącej na obszarach kontrolowanych przez Autonomię Palestyńską i w Strefie Gazy, życie ‘pod butem’ islamistów, zagraża ich istnieniu jako wspólnoty i zmusiła wiele rodzin chrześcijańskich, z głębokimi korzeniami w tych miejscowościach, do ucieczki, aby ratować życie i porzucenia swoich domów.
W ostatnich latach, w następstwie umacniania się wpływów Hamasu i islamskiego religijnego ekstremizmu, wspólnoty chrześcijańskich Arabów były celowo marginalizowane, co pociągnęło za sobą społeczną i ekonomiczną dyskryminację chrześcijan; bojkot i okradanie chrześcijańskich przedsiębiorców; naruszenia rzeczywistych praw własności; zbrodnie wobec chrześcijańskich arabskich kobiet.
W efekcie tego, 35 procent chrześcijańskiej ludności na obszarach kontrolowanych przez Autonomię Palestyńską oraz Gazie, pomiędzy 1967 – 1992 rokiem, wyemigrowało (47 procent do Stanów Zjednoczonych), w porównaniu do zaledwie 16 procent społeczności muzułmańskiej, którzy wyemigrowali w tym okresie.
Pomimo tej jawnej próby eksterminacji wspólnoty chrześcijańskiej poprzez Autonomię Palestyńską oraz Hamas, należy zwrócić uwagę na to, że wielu palestyńskich chrześcijańskich liderów jest najbardziej aktywnymi oraz niebezpiecznymi krytykami Izraela, potępiając Izrael przy każdej okazji – zwłaszcza w okresie Bożego Narodzenia.
W rzeczywistości, aby pasować do arabskiego islamskiego świata, gdzie muzułmańska wiara jest podstawowym źródłem tożsamości, chrześcijańscy arabscy liderzy ​​używają krytyki Izraela jako próby lakmusowej, która służy jako „dowód” ich przynależności do muzułmańskiego świata arabskiego, w którym oni żyją.

Jeśli chodzi o twierdzenie, że „Jezus jest Palestyńczykiem”, nie poparte żadnym empirycznym źródłem historycznym innym niż fikcyjne palestyńskie podręczniki historii, jest to niedorzeczne wypaczanie historii, które niewiele osób traktuje poważnie, ale nie powinno to być ignorowane.
Zaprzeczanie historycznym więziom pomiędzy ludnością żydowską a ziemią Izraela zawsze było integralnie związane z anty-syjonistyczną propagandą.  Chodzi o to, aby przedstawić Izraelczyków, jako obcych złodziei, którzy ukradli palestyńską ziemię, a nie jako Żydów, którzy powrócili do ich ojczyzny.
Wykorzystywanie tego kłamstwa jest przypomnieniem, że ostatecznym celem palestyńskich Arabów, jak i islamistów z Hamasu, (którzy uczynili życie chrześcijan w Strefie Gazy niemożliwym) jest zniszczenie Izraela, a nie życie w pokoju obok państwa Izrael.

W Izraelu, chrześcijanie doświadczają całkowicie odmiennej rzeczywistości. Izrael jest domem dla około 150.000 chrześcijan, z czego 80% stanowią Arabowie, stanowiący 2,1% ogólnej populacji. Izrael jest jedynym krajem na Bliskim Wschodzie, który jest przychylny chrześcijanom, dającym im wolność wyznania, a tym samym jest to jedyne miejsce na całym Bliskim Wschodzie, gdzie chrześcijańska populacja wzrosła.
Okres Bożego Narodzenia, w większości miejscach na świecie, jest okresem radości i świętowania. Dla chrześcijańskich Arabów, którzy żyją wśród muzułmańskich Arabów pod kontrolą Autonomii Palestyńskiej i Hamasu, Boże Narodzenie to czas, w którym nam wszystkim jest przypominane o trwającym prześladowaniu chrześcijańskich Arabów.

Co Biblia mówi na temat państwa palestyńskiego?


29 listopada 2012, 138 krajów przegłosowało zatwierdzenie rezolucji ONZ 67/19 dotyczącej „Kwestii Palestyńskiej”.
Przyjęta rezolucja wyraża poparcie dla prawa „narodu palestyńskiego … do ich niezależnego państwa Palestyny”.
W związku z tym niezwykle istotnym oraz historycznym wydarzeniem, i w świetle przytłaczającej, globalnej opozycji wobec narodu Izraela, jest nieodzowne, aby wszyscy studenci Biblii poświęcili czas, aby rozważyć to, co Biblia ma do powiedzenia o przyszłości tych obydwu narodów, Izraela i „Palestyny”.
Badając biblijne fragmenty, które mówią o powrocie Mesjasza, szybko staje się jasne, że jedną z podstawowych kwestii, z którą związany jest powrót Jezusa, to prześladowanie, marginalizacja i niesprawiedliwe traktowanie Izraela przez narody ziemi.
Pomimo faktu, że antysemicka i anty-syjonistyczna propaganda tego wieku, jest powszechnie akceptowana nawet przez dużą część chrześcijańskiego Kościoła, przesłanie Biblii jest tutaj całkowicie jasne, gdy Jezus powróci, to przede wszystkim dokona On sądu na wrogach Izraela.
Według proroka Joela, tuż przed powrotem Jezusa, ogromna liczba narodów zaatakuje Izrael i będzie oblegać Jerozolimę. Joel mówi o tym, że Jezus dokona sądu nad wszystkim państwami, które wezmą udział w tej inwazji, a także nad wszystkimi, którzy wymuszą podział ziemi Izraela:
Bo oto w owych dniach i w owym czasie, gdy odmienię los Judy i Jeruzalemu, zgromadzę wszystkie narody i sprowadzę je do Doliny Józafata, i tam się z nimi rozprawię z powodu mojego ludu i mojego dziedzictwa, Izraela, ponieważ rozproszyli je między ludy pogańskie i podzielili mój kraj. (Ks. Joela 3:6-7)

Z tego proroctwa wyraźnie wynika, że odrębne palestyńskie państwo stanie się rzeczywistością.

Kontynuując prorok mówi o tym, że Pan dokona pomsty na Egipcie, Jordanii, Libanie i na terytoriach palestyńskich, które dopuściły się przemocy wobec ludu Izraela:
A ty, Tyrze i Sydonie, i wy, wszystkie okręgi filistyńskie – czego chcecie ode mnie? Czy chcecie mi odpłacić za to, co Ja uczyniłem? Jeżeli wy chcecie mi odpłacić, to Ja waszą odpłatę skieruję bardzo szybko na waszą głowę! (Ks. Joela 3:9)
Egipt zamieni się w pustynię, a Edom w goły step z powodu gwałtu zadanego synom Judy, gdyż w ich ziemi przelewali krew niewinną. Lecz Juda będzie zamieszkana po wszystkie czasy, a Jeruzalem po wszystkie pokolenia. I pomszczę ich krew, której dotąd nie pomściłem. A Pan zamieszka na Syjonie.(Ks. Joela 3:24-26)

Według proroka Ezechiela, Jezus powróci, aby dokonać sądu nad tymi, którzy trwają przy „wiecznej nienawiści” skierowanej wobec narodu żydowskiego i przelewają krew „dzieci Izraela”:
Ponieważ żywiłaś wieczną nienawiść i wydałaś synów izraelskich pod miecz w czasie ich niedoli, … Dlatego – jakom żyw – mówi Wszechmocny Pan – sprawię, że będziesz krwawić i krew będzie cię ścigać; zaiste, przelewem krwi zawiniłaś i krew będzie cię ścigać. (Ks. Ezechiela 35:5-6)

Według proroka Izajasza, Dzień Pana, lub powrót Jezusa, będzie w szczególności czasem, kiedy Pan upomni się o prawo Izraela w „sporze z Syjonem”:
Bo jest to dzień pomsty Pana, rok odwetu za spór z Syjonem. (Ks. Izajasza 34:8).

Tak, więc, podczas gdy jest to klarowne, że Jezus powróci, aby wesprzeć i obronić uciśniony i prześladowany naród Izraela, to może jeszcze bardziej szokujący dla niektórych będzie fakt, że Biblia wyraźnie opisuje całkowite spustoszenie oraz sąd nad Gazą i całym terytorium palestyńskim.

Prorok Sofoniasz, mówiąc o Dniu Pana, ostrzega wszystkich ludzi, Szukajcie Pana, wszyscy pokorni ziemi, którzy wypełniacie jego prawo! Szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, może się ukryjecie w dniu gniewu Pana.

Potem następuje bardzo surowy opis tego, co stanie się z państwem palestyńskim, gdy Jezus powróci:
Bo Gaza będzie opuszczona, … Biada wam, mieszkańcy kraju nadmorskiego, narodzie Kreteńczyków! Przeciwko wam odzywa się słowo Pana. Zniszczę cię, Kanaanie, kraju Filistynów, tak, że będziesz bez mieszkańców. I stanie się kraj nadmorski wygonami dla pasterzy i szałasami dla trzód, i przypadnie kraj nadmorski resztce domu Judy, aby popasali w nim, wieczorem zaś odpoczywali w domach Aszkalonu, gdyż Pan, ich Bóg, nawiedzi ich i odmieni ich los. (Ks. Sofoniasza 2:4-7).

Według tego proroctwa, przyszłe państwo palestyńskie zostanie zniszczone oraz opuszczone przez jego mieszkańców, aby mogło być zamieszkane przez Żydów.
Niektórzy, po przeczytaniu tego, mogą ulec pokusie, aby spisać na straty Palestyńczyków oraz wszystkich wrogów Izraela. Lecz jeśli nie dostrzeżemy w tym fragmencie tego, że Pan wzywa wszystkich, w tym Palestyńczyków, do pokuty, to tym samym nie okażemy wdzięczności za łaskę, która została okazana nam samym. Jezus umarł za nas, w czasie, gdy byliśmy jeszcze jego wrogami (List do Rzymian 5:8-10). Jezus był całkowicie jednoznaczny w odniesieniu do tego rodzaju niewdzięcznej postawy (Ew. Mateusza 18:23-35). Kościół musi z oddaniem modlić się za Palestyńczyków, aby nawrócili się i stali się sługami Boga Izraela.
Inni mogą ulec pokusie, aby po prostu zignorować te proroctwa, zinterpretować je jako mające swoje spełnienie w historii starożytnej. Jednakże nie może to być uczynione bez wypaczenia znaczenia tych tekstów. Nie łatwo jest zlekceważyć wypowiedziane przez proroków liczne ostrzeżenia, dotyczące zgromadzenia się narodów przeciwko Jerozolimie w dniach ostatecznych, jako nieistotne dla naszych czasów, w szczególności w świetle kierunku, jaki obierają sprawy na Bliskim Wschodzie obecnie.



Tekst oryginalny: Joel Richardson, What does the Bible say about a future Palestinian state?
 Opracował: Natan P.