Natura kobiety, wdepniecie w islam, przejawy "zycia po zyciu"

Cechy dziewczyn, ktore wymienilam w poprzednim poscie spowodowaly (i nadal niestety powoduja), ze pierwszy kontakt z egzotycznymi mezczyznami, o ktorych seksualnych temperamentach i zwierzecych instynktach wobec bialych kobiet mozna pisac epopeje - dla nich stal sie furtka do tego wymarzonego, wielkiego swiata. W koncu poczuly sie pieknymi ksiezniczkami z bajki, adorowanymi, podrywanymi, "kochanymi"; w koncu zaczely byc raczone wyznaniami, slowami i rozmowami jak z plomiennych romansow. Mezczyzni ci, nie da sie ukryc, bez porownania bardziej przystojni od Polakow, Europejczykow znajacy doskonale sztuke uwodzenia naiwnych panienek i nie tylko, nie bardzo maja szanse na seks przedmalzenski z muzulmanska kobieta. A z biala - to no problem, i za darmo; a moze uda sie im wyrwac do Europy z tego "raju"?
Kobieta w wieku 20 i wiecej lat jest juz w pelni dojrzala fizycznie i psychicznie do wicia gniazdka - wtedy odzywa sie natura - chce miec swoj dom, meza, ktory ja tylko kocha, dziecko. I wtedy zaczyna sie "polowanie na meza". A ze muzulmanin - i co z tego, przeciez kocha i obiecuje zlote gory, jest piekny i dobry, i zycie w takim pieknym kraju - toz to bajka i wakacje caly rok. A ze niekorzy cos tam bredza o potencjalnych zagrozeniach, jakie ze soba niesie zalozenie rodziny z muzulmaninem - toz to glupoty, zazdrosc, ciemnota, brak obycia, staromodnosc i ortodoksja. Czeste przebywanie w srodowisku muzulmanow powoduje zainteresowanie islamem, no i tu wlasnie zaczyna sie pole do popisu tych, ktorzy zbieraja sobie zaslugi u Allacha, by dostac sie do Raju. Oglupiona uczuciem i gra hormonow dziewczyna zaczyna w to wierzyc i dochodzi do wniosku, ze faktycznie, to prawda, co mowia jej muzulmanie - islam to jedyna prawdziwa religia, a swiat nie wiadomo dlaczego przypisuje muzulmanom wszystko co najgorsze. I wtedy zaczyna krytykowac zycie swoich najblizszych, wtedy juz ma wbite do glowy jak niedorzeczne sa doktryny chrzescijanstwa, ze wszelkie zlo na ziemi do zydzi i zachodnia cywilizacja. I jacy to religijni i bogobojni ludzie ci muzulmanie.A to juz tylko jeden krok do wypowiedzenia szachady. Jedne to robia szybko, nawet jak aktualny oliwkowy kochas zmienil obiekt zainteresowania (jeden wyjazd i znada drugiego); inne tak chca wyjsc za maz, ze bez mrugniecia okiem spelniaja warunek podstawowy narzeczonego - albo islam i slub, albo koniec i won. One co najwyzej podopytuja jeszcze zony Arabow, by sie utwierdzic w przekonaniu, ze nie bladza i w islamie beda najszczesliwsze pod sloncem.
Po slubie (albo jeszcze przed) zaczynaja nosic typowe dla muzulmanek stroje - abaja, hijjab, niqab - w zaleznosci skad maz. Raptem okazuje sie, ze nie wolno im samym wychodzic z domu, nie wolno rozmawiac z "obcymi" mezczyznami, przyjaciolki wybiera im maz. Dowiaduja sie, ze ich rola to uslugiwanie mezowi, rodzenie dzieci, seks na kazde zawolanie meza, dbalosc o dom i modlitwa. Oczywiscie, nie wszystkie tak maja - sa muzulmanie bardziej liberalni i swiatli. Ale, ale - mija troche czasu, dziewczyna siedzi w domu sama lub z dziecmi (no bo maz w pracy, a ona nie moze bez niego wychodzic) od 2, 3, 4 lat. Mowi wszystkim, ze jest szczesliwa jak nigdy dotad. OK - ale taki okres, to jeszcze czas spelniania sie w roli matki. Tylko jak minie jeszcze kilka lat, mloda kobieta, wychowana w wolnym kraju, majaca swobode podejmowania decyzji o swoim zyciu, zaczyna sie budzic z muzulmanskiego letargu. Zaczyna zdawac sobie sprawe pomalutku w co wdepnela. Dokladnie wie, ze apostazja w islamie nie jest dopuszczalna, wie co za to grozi. I znajac juz "prawo" kraju w ktorym zamieszkala (mysle o krajach muzulmanskich) wie, ze tak wlasciwie to przegrala swoje zycie. Jako emigrantka - nie bedzie nigdy jedna z nich - Arabek, wiec jest wyalienowana z zycia spolecznego (o ile mozna to tak nazwac...). Pozostala jej rodzina wlasna i meza. Do kraju, do swojej rodziny to moze jechac, jesli maz pozwoli; jej rodzina z Polski niespecjalnie kwapi sie czesto ja odwiedzac, bo to i drogo, i ziec/szwagier krzywo patrzy...
Jakos trzeba ten czas wypelnic. Niedawno zezwolono zonom muzulmanow na korzystanie z internetu. To jest ich okno na swiat (ale tych nieco lepiej sytuowanych). Jedne wykorzystaja to do kontaktow z rodzina i przyjaciolmi (o ile sie jeszcze ostali), inne znajda sobie jakas nisze w necie i sa szczesliwsze majac jakas namiastke wolnosci. Szukaja "siostr" w podobnej sytuacji, tworza sie grupki wzajemnego wsparcia i jest im nieco lzej dalej zyc dla chwaly meza.
Te, ktore nie potrafia samodzielnie myslec, maja mala wiedze i nie bardzo czuja potrzebe jej zglebiania, nie maja zadnych specjalnych zainteresowan (oprocz kulinarnych i macierzynskich), brna w islam, slepa wiare i fanatyzm. Dla nich przestaly juz dawno sie liczyc opinie ludzi i uczonych spoza islamskich kregow - one posiadly wiedze objawiona w Koranie i juz. Kazda proba podwazenia klamstw lub niedorzecznych wnioskow muzulmanow konczy sie obraza. Przeciwstawianie sie ich ortodoksji przez "rodowite" muzulmanki konczy sie odsadzaniem ich od czci i wiary.
Panie odnajduja w sobie misje krzewienia islamu wsrod niewiernych rodaczek i rodakow. Przekonuja o swoim szczesciu. Mowia jak im sie cudownie zyje teraz, gdy są zamkniete w z czterech scianach i bez potrzeby podejmowania decyzji i troski o finanse. Dopiero w islamie czuja sie prawdziwymi, szanowanymi kobietami. Niektore samokrytycznie przyznaja (oczywiscie nie wprost, to mozna wyczytac "miedzy wierszami"), ze przechodza cos w rodzaju pokuty za grzechy mlodosci. Niektore, rowniez nie wprost, ale i niezbyt swiadomie pisza, ze pracuja - np przez internet, dla polskiej firmy. Mysle, ze o tych firmach wspomnial m.in. cytowany juz na tym blogu p. Chazbijewicz.